Hallo, ik ben Lucky, de kanohond uit Nieuwkoop! Ik heb al jaren een column in de kanokrant van kanoclub 'de Vliet' uit die plaats, en nu mag ik ook op deze pagina iets schrijven over mijn belevenissen op het Open Kano Treffen op 'de Kluft'.
Mijn baasjes zijn, zoals je zult begrijpen, enthousiaste vaarders in de Open Kano en daar ben ik erg blij om, want ik ben een keer meegevaren in een kajak en ik vond het maar knap benauwd onder dat dek... Ik mag bijna altijd mee, alleen niet met wildwatervaren en ook niet met FreeStylen. Het eerste is te gevaarlijk voor me (pfff... ik heb toch een zwemvest?) en bij het tweede zit ik in de weg. Jammer hoor! Ik hou wel van een beetje sensatie.
Over sensatie gesproken: dat was me het weekendje wel daar op de Kluft! Ik heb nog nooit zoveel tipis bij elkaar gezien. Wat moet dat straks worden op het tipi-weekend?
En prachtig weer! Volgens mijn baasje heeft meneer Arij een speciaal lijntje met 'daarboven' want het is altijd mooi weer op het Open Kano Treffen.
Het begon al goed: omdat de kano's een paar nachten op de auto moesten blijven liggen, had het baasje ze vastgezet met een kabelslot en daarvan lagen de sleutels dus in Nieuwkoop. Wat een nitwit! Gelukkig was er een ervaren inbreker en die had in elk geval de Bell kano er snel af. Het slot bungelde er een beetje zielig bij. Dat heeft dus ook weinig nut...
En zoveel kanovaarders! En ze kennen elkaar bijna allemaal! Er waren ook veel vrienden van mijn baasjes. Gelukkig waren er ook andere honden en dat vond ik best gezellig. En ook kinderen! Leuk hoor. Eentje was jarig en die ging het hele veld rond verkleed als Pipi Langkous. Ze speelde het goed hoor!
2008 - Terug van de toertocht door de Weerribbben
Naar de Wieden en Beulakkerwijde
Zaterdags waren er twee tochten: een lange naar de Wieden en over de Beulakkerwijde, maar daar deden mijn baasjes niet aan mee (De slappelingen! Ze moesten 's middags nog iets anders doen, zeiden ze...) en een korte door de Weerribben met 'leermomenten'. Het enige leermoment dat ik gezien heb is toen mijn baas op de lunchplek tot z'n middel in de bagger zakte, de sukkel. En stinken! Maar het is wel mooi hoor, in dat gebied. Ik was er al eerder geweest, toen meneer Herbert (Herbie Bird voor vrienden) nog leefde. Dat was een hele knappe kanovaarder die aan heel veel mensen het kanoen heeft geleerd. En hij was altijd heel lief voor mij. Gelukkig hebben een paar aardige mensen zijn kanoschool voortgezet. Na de korte tocht moest ik bij de tent blijven zitten en gingen mijn baasjes oefenen.
Ik wist het al: FreeStylen. Ze proberen het al jaren, maar het wordt nooit wat... Maar ze hebben er veel plezier in (al zou je dat niet zeggen als je ze hoort ruzie maken als er iets mis gegaan is!) en daar gaat het om, zegt meneer Dirk. Meneer Dirk is volgens het bazinnetje een kanogoeroe. Wat dat is, weet ik niet, maar het zal wel iets geleerds zijn want er werden boeken van hem verkocht en daar moest hij dan zijn handtekening inzetten. Hij heeft in elk geval altijd hele slimme uitspraken, zoals wanneer mensen ruzie hebben in de kano: "wat in de boot gezegd wordt, geldt niet meer op de wal".
FreeStyle en Canadien Style varen
Maar goed, mijn baasjes FreeStylen dus. Dat is een soort ballet met een kano en het gaat op muziek. En er kunnen mensen naar kijken en er kwamen er best een hoop. Meneer Bert draaide de muziek en meneer Jan bediende de volgspot. Dat zag er best mooi uit in het donker! Mijn baasjes gingen eerst, en ik moet zeggen dat het er best goed uit zag als je weet dat ze al heel lang niet geoefend hadden. Daarna kwam meneer Rob en die voer met een hele mooie houten kano in z'n eentje op de oude 'Canadese manier'.
Vervolgens Mark Maier en die kan het! Ik heb nooit geweten dat een boot zo schuin kon gaan en hij ging ook nog in de punt zitten. Iedereen dacht dat de boot zou zinken maar dat gebeurde net niet. Tenslotte kwamen Wouter en Annemieke en die voeren in een zwarte boot met allemaal spikkeltjes. Ze hadden hele mooie muziek en een hele nieuwe voorstelling. Mooi hoor! Daarna ging iedereen naar een kampvuur en dat kwam ons (honden) goed uit want dan konden ze ons niet in de gaten houden. Feest dus! Restje opeten bij de tenten en pannen leeglikken en tegen een boom op de camping plassen. De mensen vonden het blijkbaar heel leuk want er werd veel gelachen en het werd heel laat. Veel te laat voor mij want ik was al in slaap gevallen toen de baasjes naar de tent teruggingen.
De volgende morgen waren er workshops, waar de mensen nog beter konden leren kanovaren of andere kunstjes doen. Dat vind ik maar een slaapverwekkend gedoe, steeds hetzelfde... Mijn baasjes geven ook van die clinics, over omslaan en reddingen en de weg zoeken met kompas of satellieten... Pffff... je kunt toch gewoon ruiken waar je heen moet?
Gelukkig kwam er 's middags nog een hele mooie tocht, nu weer door een ander gebied, en iedereen ging samen. Ik mocht de hele tijd op de voorpunt van de kano staan. "Een boegbeeld!" zeiden de mensen die we tegenkwamen. Mensen zijn zo oliedom! Meneer Arij deed nog een toespraak (dat doet hij altijd) en toen voeren we terug naar de camping. Er waren maar heel weinig mensen die al naar huis gingen, het was veel te mooi weer. Mijn baasjes gingen pas toen het al donker was. Genieten, zeiden ze. Morgen weer werken. Hadden ze ook maar hond moeten worden!